Dotyk

Nigdy nie widziała świata,

a bardziej go znała

niż ci, co każdego dnia

na niego patrzyli.

Wystarczy, że położyła dłoń

na twym ramieniu

i już mówiła:

— Masz dziś pogodny nastrój.

To dobrze, niech trwa dłużej.

Cóż martwi twe serce?

Opowiedz o tym,

będzie ci lżej.

To nie wstyd, tylko odwaga.

Siedziałem jak zamurowany,

zadając sobie pytanie:

skąd tyle wie o człowieku?

Włożyła rękę w śnieg,

opowiadała o nim tak pięknie:

— Jest zimny,

trochę puszysty,

sprawia wiele radości.

Uczy bawić dzieci,

dorosłych,

dziadków i babcie.

Dziś to ja proszę

tę niewidomą dziewczynę,

by mnie nauczyła,

jak cieszyć się tym,

czego nie dostrzegamy

na co dzień.

Autor wiersza

Damian Moszek.