Droga ku elfickich lasów

Szlak się wije przez mgły i paprocie,

W szeptach liści, w księżyca złocie.

Tam, gdzie śpiewa strumień wśród głazów,

Prowadzi droga do elfickich lasów.

Wiatrem niesione są pieśni stare,

O świetle gwiazd i magii bez miary.

Każdy krok wśród mchu i korzeni

Zbliża do świata, który się zmienił.

Tam wśród drzew, gdzie czas wolniej płynie,

Elfie spojrzenia błyszczą w gęstwinie.

A kto raz trafi pod liści baldachim,

Ten wróci z duszą przemienioną… cichym.