drzewa same nagle nie przestają biec

drzewa same nagle nie przestają biec

za to strzała w sekundzie

przemierza leśny teren

nie potrzeba cierpliwości

by usłyszeć co trzeba

i przy tym nie skończyć

ze spokojnym rozrzucaniem liści

myśli też mocniej wirują

pogrążone jak wiatr

w niżu podrzucane niczym

zwykły papier tylko

wtedy wiersze dają się układać

na półkach regału

reguły są jasne

drzewa nie kończą

jak ludzie

obca im chciwość i posiadanie

sensem istnienia

w cieniu któregoś odpocznę

herbatę zrobię z igieł sosny