Dwa razy!

Nie wchodzi się do tej samej rzeki dwa razy,

A kiedy za pierwszym nawet Pięta Achillesa nie zdążyła się zanurzyć,

Czy jest to wytłumaczenie wątpliwości, gdy tę rzekę po latach spotykamy i chcemy z niej zwrócić?

Nie popełnia się błędów dwukroć,

A kiedy nie popełniło się go nigdy,

To czy strach, znając emocje, spróbować ten pierwszy?

I skąd wiadomo, że błąd to będzie, i czy błędów się boimy, czy po stokroć tego, co się może stać dobrego?

I czy zapis tych wierszy trochę da nam siły, gdy jedyne, co straszne, to świat i ego?

I czy tą rzeką będąc, mamy bać się o tego, co wchodzi?

Czy jeśli to rzeka emocji, co mooże porwać nas w wir dobroci?