dwie dusze

Pewnego razu

Dwójkę ludzi połączyło.

I był taki moment w ich życiu,

Że nic ich by nigdy nie rozłączyło.

Obiecali sobie to na wieki,

Że trwać ku sobie razem będą.

Jednak teraz każde z nich,

Osobne życie ma,

Ale, czy im to przeszkadza?

Wpadają na siebie przypadkowo,

Jednak myślą o ludziach wokoło.

Ich spojrzenie mija się ku sobie,

Jednak, czy to spojrzenie zmienić coś może?

Życie toczy się dalej,

Lecz pamiętać swe słowa będą na zawsze.

Obietnice złożoną na miłość nieskończoną,

zaufaniem otoczoną.

Jednak uczucia wygasły, jak ostatnia iskra

Pozostawiając rozstrzępione serce, które w ciszy czeka.

Tak dwie dusze splecione, jak warkocz warkoczu,

Rozłącza ten sam los,

Który okazał ich ku sobie.

Komentarze (8)

Grafomanka dwa lata temu

''Tak dwie dusze splecione, jak warkocz warkoczu,
Rozłącza ten sam los,
Który okazał ich ku sobie.'' - nie, to to jest mistrzostwo świata. Nigdy nic lepszego nie przeczytałam.
Jestem pewna, że przejdą te wersy do historii... ja w każdym razie długo nie zapomnę.