Dwoistość miłości

Ona była koszmarem i marzeniem, niecierpliwością i ukojeniem.

Ona była władcza i uległa,

urocza, lecz i przebiegła.

Ona była piękna, wrażliwa,

lecz w gniewie bywała straszliwa.

Ona była słodka, drażniąca,

niszczycielska równie jak i kojąca.

Te skrajności uzależniały.

I przyjemnością, i bólem się stały.

Dwoistość miłości to taka piękna cecha,

do której każdy chce wracać, a zarazem od niej uciekać.

Proste wersy