Dzisiaj w Końskich debata kandydatów na Urząd Prezydenta RP

Bioroboty – politycy działający mechanicznie, bez refleksji.

Pacynki – sugerujące, że ktoś nimi steruje.

Karierowicze – stawiający osobisty sukces ponad dobro publiczne.

Populiści – grający na emocjach tłumów.

Elity – pejoratywnie o tych „oderwanych od rzeczywistości”.

Aparatczycy – ślepo wykonujący polecenia partii.

Marionetki – podobnie jak pacynki, brak samodzielności.

Demagodzy – manipulujący opinią publiczną.

Technokraci – skupieni na procedurach, bez charyzmy.

Politykierzy – pogardliwie o tych, którzy „udają” polityków.

Krzykacze – hałaśliwi, skupieni na show.

Gracze – politycy traktujący politykę jak grę strategiczną.

Ideowcy – rzadziej, ale czasem o tych, którzy trzymają się zasad (z nutą ironii).

Pawiany – żartobliwie o chaotycznych lub agresywnych zachowaniach (odniesienie do „pawianów w klatce” z memów).

Funkcjonariusze – o tych, którzy działają jak urzędnicy partyjni.

Celebryci polityczni – politycy bardziej znani z mediów niż dokonań.

Sprzedawczyki – sugerujące korupcję lub zdradę interesów.

Hipokryci – mocno pejoratywne, o tych, którzy głoszą co innego, niż robią.

Kłamczuchy – potocznie o politykach mijających się z prawdą.

Złodzieje – wulgarne, sugerujące kradzież publicznych pieniędzy.

Barany – obraźliwie o braku rozumu lub ślepej lojalności.

Chamy – o politykach postrzeganych jako prostackich w zachowaniu.

Sukinkoty – bardzo wulgarne, używane w złości na polityków budzących odrazę.

Judasze – o tych, którzy zdradzili swoje środowisko lub wyborców.

Pasożyty – pejoratywnie o tych, którzy „żyją z polityki” bez wkładu.

Ścierwa – skrajnie obraźliwe, używane w najostrzejszych atakach.

Wazeliniarze – o tych, którzy nadmiernie schlebiają liderom lub wyborcom dla korzyści.

Faryzeusze – ironicznie o politykach udających moralność, a działających sprzecznie.

Kameleony – zmieniający poglądy w zależności od sytuacji.

Słupy – o politykach bez charyzmy, „wystawionych” tylko dla formalności.

Bajeranci – potocznie o tych, którzy ładnie mówią, ale mało robią.

Betony – o skostniałych politykach, trzymających się starych struktur (często w odniesieniu do partyjnych „betonów”).

Pieńki – obraźliwie o tych, którzy są w polityce, ale „nic nie wnoszą”.

Krętacze – sugerujące manipulację lub oszustwo w działaniach.

Kuglarze – o politykach robiących show, jakby polityka była cyrkiem.

Zera – wulgarne, o tych, którzy są postrzegani jako kompletnie niekompetentni.

Popychadła – o politykach bez wpływu, wykonujących cudze polecenia.

Dyzmy – od „Kariery Nikodema Dyzmy”, o karierowiczach bez kwalifikacji.

Hieny – bardzo obraźliwie, o tych, którzy żerują na cudzym nieszczęściu lub kryzysach.

Palanty – potocznie i złośliwie o aroganckich lub głupich zachowaniach.

Szuje – wulgarne, o politykach budzących moralną odrazę.

Watażkowie – o politykach budujących swoje „małe imperia” w partiach lub regionach.

Pozerzy – ironicznie o tych, którzy bardziej grają role, niż działają.

Wywrotowcy – czasem o radykałach, czasem żartobliwie o tych, którzy tylko obiecują „rewolucję”.

Pajace – obraźliwie o tych, którzy robią z siebie błaznów w mediach.

Kombinatorzy – sugerujące manipulacje i załatwianie spraw „po znajomości”.

Fircyki – złośliwie o młodych, zadufanych politykach, którzy brylują w mediach.

Smoki – rzadkie, ale czasem o tych, którzy „zieją ogniem” w debatach, bez sensu.

Ciamajdy – potocznie o nieudolnych, wiecznie coś psujących.

Krwiopijcy – bardzo obraźliwie, o tych, którzy rzekomo „wysysają” zasoby społeczeństwa.

Matoły – wulgarne, o politykach postrzeganych jako wyjątkowo głupi.

Szmateksy – niszowe, obraźliwe określenie o tych, którzy „sprzedają się” za byle co.

Gadające głowy – o politykach, którzy tylko przemawiają w TV, bez konkretów.

Oportuniści – bardziej neutralne, ale krytyczne o tych, którzy idą z prądem dla zysku.

Pudła – żartobliwie o tych, którzy zawsze „dają plamę” w wystąpieniach.

Padalce – wulgarne i rzadkie, o politykach budzących odrazę moralną.

_______

Jeśli o czymś zapomniałem,

albo pominąłem to proszę dodać.