Dziwactwo

Niespokojna dusza nad mostem siedzi,

siedzi i myśli, szlaki wody śledzi,

krople deszczu gładko spadają na wodę,

wiatr powoli przemieszcza też kłodę,

woda mokra i z nurtem płynie,

kłoda sucha i wśród wody ginie,

lecz kłodę lepiej widać niż wodę,

gdyż kłoda wyróżniająca się ma urodę,

może na tym polega jej dziwactwo,

że się wśród wody wyróżnia biedactwo,

nie przejmuje się więc innością swą piękna dusza,

a słońce powoli łzy z twarzy jej osusza…