Echa Chrobrza

Wśród Ponidzia zielonych łanów,

Gdzie historia w murach szepce cicho,

Stoi pałac, dumny i odważny,

W Chrobrzu, gdzie czas się zatrzymał w locie.

Jego ściany, pełne są opowieści,

O marzeniach, które kiedyś tkał Wielopolski,

O balach, co w świetle świec lśniły,

Gdzie muzyka w sercach gości grała.

Park otacza go jak matka dziecię,

Chroni, kocha, w swoje ramiona bierze,

Każde drzewo, każdy kamień, liść,

To strażnicy pamięci, co wiecznie żyją.

I choć lata przynoszą zmiany,

Pałac stoi niezłomnie, jak strażnik czasu,

Przypomina nam o przeszłości,

O chwale, co nie umiera, lecz trwa.