Elegia- Nie masz większych przyjaciół jak w Rówieńskim powiecie.

Tym razem nie będzie to rymowana proza,

Ale proza życia , jak tamtego czasu zgroza.

List; Przyjedź szybko bracie, może ty swemu szwagrowi wytłumaczysz,

Ciebie posłucha-wszak przez trzy lata razem służyliście w kamaszach.

Od wiosny 1943 r. żonie i dzieciom każe się z domu wynosić,

Własne córki gorzej od swojego psa traktuje,

A półroczną córeczkę po prostu nie toleruje.

Znika na całe dnie i noce, bez słowa wyjaśnienia,

Całe gospodarstwo i dzieci są na moich barkach.

A ty Igorze biorąc ją za żonę, w Katedrze Katolickiej przysięgałeś,

Że będzie żyła u ciebie jak barynia , bo talent cieśli miałeś.

Tak było, jak razem mieszkaliśmy we dworze u dziadzia,

Byłeś rodzinny, brałeś nas na plecy, aby pobiegać w sadzie.

Dlaczego teraz z dziećmi nie pozwalasz do rodziców wrócisz,

Tylko własne córeczki, jak bękarty chcesz z domu wyrzucić.

Co się z tobą stało wujku Igorze,

Gdzie jest twoja żona Leośka a moja ciocia.

Cóż się stało z moimi siostrzyczkami ciotecznymi,

Cośmy biegali dziecięcymi stópkami miedzy kwiatami polnymi.

Przecież razem mieszkaliśmy początkowo u dziadzia we dworze,

Aż w 1941 r zapragnąłeś wyjechać ze swoją czereda na ojcowiznę.

Bo tam wokół Równego pola obfite w jęczmień i pszenicę.

Jedź, bierz wszystko czegoś się dorobił, my ci pomożemy,

I dodatkowo wiano dla twej żony zawieziemy.

Żebyś od razu na swej ojcowiźnie stanął na nogach,

Jak w naszym zwyczaju i w przykazaniach u Boga.

A ty najmłodsza, co miałaś dopiero pół roku życia

Czym zawiniłaś, że nie byłaś wyczekiwanym następcą dziedzica?

Przyjechałem siostro, powiedz o co tu się rozchodzi?

Musisz poczekać, jak przyjdzie po wałówkę to sam ci powie.

A czy ja mogę tu być bezpieczny wśród obcych?

Bez obawy, przecież stąd wywodzi się mój mąż.

No jesteś naroście Igorze, przyjechałem cię odwiedzić,

Ja dla ciebie to nie jestem Igor , do mnie mów Ihor.

Jakie szwagrze Ihorze masz w gospodarstwie problemy?

Jam cię tu nie zapraszał, a Lachiw to za Wisłę pogonimy.

Jak nam obiecał Chmielnicki i Bandera, przy pomocy Hitlera.

Szkoda z Lachem czasu na rozmowy, biorę sało i znikam.

Co mam siostro robić, bo jest nie ciekawie,

Rano wrócisz pociągiem do rodziny ja tu zostanę.

Na noc zaryglujemy w drzwiach sztabę.

Noc ciemna , dzieci uśpione a tu głosy na dworze,

Widkryty dwieri. Dawaj nam Lacha.

Schowajmy się za piec i udajmy że śpimy.

Wybite okno i huk granatu pisk dzieci,

Uciekaj przez drugie okno w stronę lasu.

Krzyki wokół; widkryty wikno ,Ubiti Lacha.

Lach się w ciemności w pole oddalił,

Nagle strzecha zapłonęła. Byle do lasu.

Jest też pogoń i nawoływanie; Ubiti Lacha!

Kule świszczą wokół, Boże aby nie trafiła.

Obereżno, u nioho może buty gwintiwka!

My powiertajemosja, win uże wtik.

Aby do zarośli tam będzie ratunek.

Ale co z siostrą i dziećmi?

Czy przy tym był Ihor jej mąż?

Sumienie gryzło ojca do końca życia.

Czy gdyby został, to coś by się zmieniło?

Czy jednak by wszyscy zginęli, broni nie miał .

Odpowiedź dostał w czasie odwrotu frontu przez Wołyń.

Wszyscy spłonęli zabici drugim granatem w domu.

Taki był litościwy wyrok Ihora.

Dziś całość zabudowy traktor przeorał,

Tylko gdzieniegdzie kamień po podmurówce został.

Gdzie jesteś teraz gieroju Ihorze w Niebie czy piekle?

Skoro twój ślub kościelny z Laszką-pop unieważnił.