Epos o chaldejczyku

Był sobie Chaldejczyk, co marzył o sławie

I wyruszył w świat, by podbić królestwa

Nie miał on armii, nie miał on sojuszy

Lecz miał on spryt i zuchwałość bez granic

Wędrował on długo, aż dotarł do Asyrii

Gdzie panował król okrutny i pyszny

Chaldejczyk rzekł doń: "O wielki władco

Podaruj mi ziemię, a ja ci służyć będę"

Król się roześmiał i rzekł: "Co ty pleciesz

Jesteś ty nędznik, czy może szaleniec

Nie masz ty nic, co by mnie zainteresowało

Lecz skoro tak prosisz, to ci coś podaruję"

I kazał go związać i wtrącić do lochu

Gdzie miał on cierpieć i umrzeć z głodu

Lecz Chaldejczyk nie tracił nadziei i wiary

I szukał sposobu, by się wydostać stamtąd

W lochu poznał on innych więźniów

Którzy byli skazani na śmierć lub tortury

Chaldejczyk rzekł do nich: "O bracia nieszczęśliwi

Nie poddawajcie się losowi okrutnemu

Ja znam sposób, by się stąd uwolnić

I zemścić się na królu za jego zbrodnie

Jeśli mi zaufacie i pomożecie

To razem stworzymy nowe królestwo"

I opowiedział im swój plan ucieczki

I obiecał im ziemię i bogactwa

Więźniowie uwierzyli mu i zgodzili się

I czekali na dogodną chwilę

Pewnej nocy, gdy strażnicy spali

Chaldejczyk wykorzystał swój spryt i zręczność

I uwolnił się z kajdan i uwolnił innych

I razem z nimi zaatakował pałac

Zabili oni strażników i wtargnęli do komnaty królewskiej

Gdzie zaskoczyli króla i jego dwór

Chaldejczyk rzekł doń: "O wielki władco

Pamiętasz mnie, co prosił cię o ziemię

Teraz ja ci coś podaruję

Podaruję ci śmierć i zapomnienie

Za to, co zrobiłeś mnie i innym

Za to, że gnębiłeś ludzi bez litości"

I zabił go własnoręcznie i zajął jego tron

I ogłosił się królem Asyrii

I spełnił swoje obietnice i podzielił się ziemią i bogactwami

Z tymi, co mu pomogli w ucieczce

Tak powstało nowe królestwo chaldejskie

Które rozciągało się od Eufratu do Tygrysu

A Chaldejczyk stał się sławny i potężny

I wszyscy go nazywali Nabopolassarem