'estabilnosc.

Przez przeszło dwanaście miesięcy,

gdzie gęste miesza się z mlekiem

tuż nad poziomem zeschnietych traw,

dokładałem belka po belce,

by zbudować dla nas dom, dla ptaków.

Gdzie mogłyby rozprostować dziób o ściany,

skrzydła zamoczyć w atramemcie

i stać duchami, pustą skorupką,

z której nie wylęgnie się żadna zależność.

A one nadleciały, od strony nienazwanej jeszcze,

zabrały ziarno, schowały w kieszeniach

i tyle ich widzieli.

A one ubrane w niewidoczność, zagubione,

ślepe,

uderzają o dach, co okazał się zapałką,

by krzesać iskry.