Eurosierota

Eurosierota biedna samotna,

bez rodziców często żyje,

serce ma pełne tęsknoty,

wysyła do nieba swój wzrok.

Bo rodzice zostali w obcym kraju na obczyźnie,

by zarobić jakiś grosz na chleb,

a dziecko zostawili samotne,

bez wsparcia i żadnej pomocy.

Eurosierota czuje ból, lęk i smutek,

przygnębienie i próżnię w swym sercu,

bo jej rodzice nie są obok jej,

by potrząsnąć ręką, uścisnąć mocno, pocałować.

Wpatrzona w niebo puste patrzy,

gdzie pewnie rodzice przebywają,

myśli o dniach dawnych, kiedy

jeszcze razem w Polskiej ojcowiźnie bywali.

Tęsknota rozsadza jej czułe serce,

tak ciężka jest ta rozłąka,

gdzie rodzice zdani są tylko na siebie,

by utrzymać rodzinny swój skarb.

Eurosierota jest strasznie samotna,

zostawiona bez żadnej opieki,

bez wsparcia jakiejkolwiek,

w kraju, gdzie radością dzieli się przecież każde dziecko.

Gdy rodzice wracają do swego kraju,

są zmęczeni, pełni znużenia,

brak im siły, by angażować się,

a dziecko potrzebuje ich teraz przecież najbardziej.

Eurosierota czuje, że bez rodziców,

jej życie to puste samotne marzenie,

bez trosk i pamięci,

o przyszłość dnia z tym samym ciągle cierpieniem.

Nie ma kogo pytać o dobrą radę,

gdy z serca ból straszny wychodzi,

bo rodzice bardzo daleko są w oddali,

dziecko zostaje bez żadnej pomocy.

Eurosierota potrzebuje naszego wsparcia,

by móc poradzić sobie z emocjami,

by radzić sobie z trudną codziennością,

z tęsknotą, wykluczeniem i samotnością.

Trzeba jej pomóc, by nie czuła się samotna,

rozmawiać z nią, słuchać jej myśli,

zawsze być obok, by móc ją wesprzeć,

gdy zaduma i melancholia życia ją zmogą.

Eurosierota potrzebuje naszej miłości,

rodzinnej atmosfery i przyjaźni,

by móc przetrwać bez swoich rodziców,

którzy zostali daleko za granicą, za wielką wodą.

Niech czuje, że jest dla kogo tutaj żyć,

że jej życie ma sens i cel,

i że zawsze znajdzie pomocną dłoń,

w kraju, w którym żyje na co dzień.

Z nami eurosierota nie zostanie nigdy sama,

przekażmy jej miłość i serce,

bo tylko tak możemy pomóc,

by nie odpłynęła w dal, w emocjonalne pustkowie.