Fantazja niczym kolce róży

Wstrzymuję oddech, gdy zbliżasz się do mnie nieśmiało.Nie mam odwagi chociażby drgnąć gdy jesteś obok. Obserwujesz każdy mój ruch,oceniasz pochopnie po twym pierwszym wrażeniu nie chcąc zgłębić się w moje uczucia. Zagubiłem się w nich,a teraz błagam cię, wskaż mi jakikolwiek kierunek.

Jednak ty wciąż prowadzisz mnie w ciemne odmęty chaosu, a inne wilki skrycie nas śledzą by na ciebie zapolować. Nawet one nie potrafią się oprzeć twojej doskonałości, lecz to tylko ból kwitnący niczym kolce róży, tak piękny, a tak raniący.

Jestem jak noc która utraciła blask księżyca, to znak prowadzący donikąd. Moja tragedia,czy znajdzie się dla mnie jakieś wyjście? Błagam moja fantazjo,ocal mnie.

Wyrwij mnie z tych sennych złudzeń, pokaż mi swą prawdziwość, bo nałóg wypełniający me serce całkiem zawładnął moim umysłem, całkowicie przeszył każdą cząstkę mego ciała.

Odbierasz mi oddech, gdy jesteśmy pod czarnym spalonym na popiół niebem, twe zachowanie prowadzi nas w ślepą uliczkę. To miłość karmiąca się naszym smutkiem.

Wiedziałem że już za późno, lecz to przestało mieć dla mnie jakiekolwiek znaczenie. Złudzenie które trzymam w objęciach położy temu kres, stworzy świat w którym pragnę żyć.

To...tylko fantazja. Ból kwitnący niczym kolce pięknej róży...