Farmazonka w pełni słonka – 1. Niedzielna patelnia

– Witam, panów. Jestem nowa. Do zalotów w lunch gotowa. Przyszłam wam potowarzyszyć, co by nie jeść sama w ciszy. Zachodzicie pewnie w głowę, po co tutaj dziś przychodzę, więc wyłuszczę wam tym razem, jakie papu ukucharzę. Najpierw jednak się przedstawię, przecież trochę tu zabawię. Farmazonka, miło mi, pod pokrywką już się tli. Przejdźmy zatem do jadalni, ze mną będzie wam hot&spicy!

– Coś takiego? Ej, Wieczorny! Chyba mamy temat sporny. Znasz tą panią? Niby skąd? Na kolacji byłeś z nią?

– Z taką szprychą, panie Ranku? Idź zbożówki zaparz w dzbanku...

– Mości goście, stop bajera. Tutaj strzela się od zera. Z żadnym jeszcze nie jadałam. Ale to nieważna sprawa. Tyś jest Bzdetek, ty Głupotek. Ja zaś w pełni słońca psotę. Smażę, piekę, sieję zamęt, więc możemy trzymać sztamę!

– Ale jaja! Wielkie nieba! Tego było nam potrzeba! Och, jak duszno nam od słońca, takaś miła jest gorąca!

– Wieczór, chyba cię pogrzało! Gdzieś maniery zgubił, pało?!

– Przecież miała być jak swoja? Zatem gadam, moja wola. Się nie wtrącaj w naszej sprawy. Jestem skory do zabawy!

– Myślisz sobie, że ja nie? Śliczna damo, też tak chce!

– Och, spokojnie, na to liczę. Wam nałożę przeobficie. Już na gazie grzeję gary. Będzie buchać wnet od pary. Na początek coś lekkiego. Pikanterii dodam nieco. Mięsa furę, warzyw, ziół... Uniesiecie szczęściem stół. Tu wygniotę, uformuję. Skórkę nieco poluzuję. Masaż będzie też w pakiecie. Wnet rozkoszy skosztujecie. Może gorąc się udzieli...

– Zaczynamy tak z niedzieli?

– Na cóż czekać, po co zwlekać? Czas tak szybko wciąż ucieka.

– My obiekcji nie wnosimy, nałóż suto, cię prosimy!

(...)

– Dokładeczki panom podać?

– Pełna przy tym od nas zgoda!

– Takie trio... jednomyślnie.

– Już podaję, zanim tryśnie. Niosę danie, by pospołu... z wami kurę zjeść z rosołu!