Fatamorgana.

Jestem pęknięciami w skorupie z piasku,

arteriami, przez które możesz zajrzeć do środka

i przez długie tygodnie spotkać jedynie początki.

Jestem miejscem pozbawionym wody,

korytem rzeki, którego nie porasta światło.

A skoro mrok, to również ty,

widocznie wyróżniająca się na jego tle.

Choć przecież widać tylko oczy, cień uśmiechu

zaczynającego się właśnie tutaj.