Femina

Na biurku spoczywa wielka pergaminu karta

Rycerz w zbroi mieczem włada, piórem zaś poeta

W mym umyśle otwiera oczy myśl tak uparta

Jak napisać poemat pod tytułem kobieta?

Chociaż oczy pokrywa mrok nieświadomości

Na palecie słów rozrabiam wyobraźni kolory

Nie ujrzawszy Cię nie mam nikłej wiadomości

O tym jak wyglądasz podpowiedzą mi amory

Ciekawość zapisana jest w naszych sercach

Albowiem księgi myśli dawno już otwarte

Czy dolecą do nas niczym wieść prorocza?

Kurier dziki ptak trzyma w dziobie kartę

Zwinięty w rulon jeden rozdział mego życia

Rozwiniesz przy świecach dokładnie o północy

Spojrzysz w okno. Będę, nie mając ukrycia

Uśmiechnę się do Ciebie, przed kurtyną nocy

Zerwijmy ją zatem by w teatrze świata

Zagrać sztukę, wśród promieni słońca

Nazwijmy ją “Nasz wieczny dzień w kwiatach”

Zastygnijmy. Posągi w splocie rąk do końca

Galeria ludzkich rzeźb wykutych ręką Boga

Nas dwoje kroczących niczym Adam i Ewa

Nad głowami błękit, pod stopami życia droga

W sercach kwiat uczucia powoli dojrzewa

Zawszę przyjmę ich owoce z twojej gładkiej ręki

Spożyję z wielkim smakiem. Dusza łakoma

Moje biedne serce cierpi wciąż udręki

Niech chcę wciąż o Tobie pisać

Gdzie jesteś?