Firletki

bywa, że nadmiar wolnego czasu skutkuje

zabawnymi rozdrapami. kręci się człowiek wokół własnych

umocowań, zagląda pod sprężyny, prześwietla rdzę

trybów, traktuje mechanizmy szczotką ryżową.

ostatnio znalazłem w sieci wspomnienie o lekarzu,

który ponad trzy dekady wcześniej brzydko się wyraził

o moim zachowaniu (nie mam pewności czy to ten,

ale nazwisko i rok śmierci buca na to wskazują).

kilkulatek, jak to dziecko, pewnie dokazywał

na medysalonach u cholernego Paj-Chi-Wo,

a ten spruł się do moich rodziców, że:

"wy go hodujecie, a nie wychowujecie".

niedługo potem umarł. babcia przez całe moje

dzieciństwo wypominała tę żałosną frazę nad frazy,

zachowanie, którego, rzecz jasna, nie pamiętam

(co mógł odwalić taki trzy-czterolatek? nastukany

kinder biovitalem zdemolował pół gabinetu tego

konowała Caligari?).

w zasadzie po takich słowach powinienem był wyrosnąć

na egotycznego libertyna, kanibala-sybarytę,

albo jeszcze kogo: polityka? Hefnera, Flyntha?

następnego Sida Viciousa, Eda Geina?

nie jestem mściwy, ale życzę mu, by odrodził się

jako padok, czy maneż (i kopytami go, kopytami!),

lub poppers zażywany przez wyuzdanego eks-księdza.

by całe pięć, siedem wieczności był smutny i żałosny

niczym hełmofon, którego nie założy już żaden czołgista.

niech mu korzenie oblezą czaszkę.

to podobno diabelnie boli.

znajomy opowiadał świeżo po powrocie.