Garsoniera (remake)

Wycieraczki odbierają iluzję hartowania dłoni

w tylnych kieszeniach jej spodni, zdobycznej krwi,

że był jej pierwszym, który pod pożądaniem

nie musiał powiedzieć, że kocha. Uległa bez tego

zabezpieczenia w swojej formule.

Za granicą państwa, parawanem z dosuniętych szaf

przez miesiąc, do ostatnich wyrzutów bioder, lepiła się

gra głupca na wzgórku i niewystygłej Ani z wideł

Wisły i Sanu. Naga, w samonośnej kobiecości

przeszukiwała jego odszumowane oczy.

Nie przewidział sarkazmu o niszczycielskich harlekinach.