Gdy patrzę w ich twarze

Gromkie wiwaty

Podniosłe słowa

Biało-czerwone kwiaty

Salwa honorowa

Cisza i skupienie

Krzyki i race

W twarzach zadumanie

Razem! Razem rodacy!

Lecz kto im zwróci lata młodości

Kto im odda młode i lekkie życie

Gdzie ich sukcesy i pierwsze miłości

Gdzie tańce i powroty o świcie

Lecz kto im zwróci ten piękny czas

Przepełniony nadzieją i beztroską

Kto odda młodzieńczy w oczach blask

Okryty dziś ciszą podniosłą

Dziś patrzę w ich twarze

I łzy zalewają mi oczy

Widzę utratę marzeń

Wiosnę życia zatopioną w mrok nocy.

Komentarze (8)

Tina12 01.08.2016

Wzruszył mnie ten wiersz. To prawda lat młodości nie odda im nikt.
5

KarolaKorman 01.08.2016

,,Gromkie wiawaty
Podniosełe słowa'' - wiwaty i podniosłe
Przepiękny wiersz, 5 :)

Rasia 02.08.2016

"Gdzie tańce i powroty o świce" - świcie*
A resztę wypisała Karola. Piękny wiersz, który natychmiast skojarzył mi się ze straconym pokoleniem z książki "Na zachodzie bez zmian". Bardzo ładnie, plastycznie to ujęłaś, niesamowicie emocjonalnie i wzruszająco wręcz, udało Ci się wzbudzić w czytelniku współczucie, a takie wiersze lubię najbardziej. Zostawiam 5 :)

Billie 02.08.2016

Dosyć przykry przekaz... aż mi się żal zrobiło. Bardzo ładny wiersz. Zaczęłaś podniośle, a potem ten ton opadł, bo przecież to byli także zwykli ludzie, którym nie było dane przeżyć tych wszystkich chwil, jakie opisałaś. Zostawiam 5.

alfonsyna 02.08.2016

Rzeczywiście, zgodzę się tu z Billie - zaczęło się podniośle, by potem płynnie przejść w jakiś rodzaj normalności, codzienności - tych aspektów życia, które nam wszystkim przecież nie są obce, choć raczej nie myślimy o tym, jak wielu ludzi mogło nigdy nie dostać szansy, by ich doświadczyć. Bardzo dobry to zabieg, powoduje bowiem, że każdy czytelnik może się postawić na miejscu tamtych młodych ludzi, wzbudzić w sobie refleksję i poczuć z nimi bliższą więź. Piątka jak najbardziej zasłużona. :)

Alicja 02.08.2016

Pięknie, taki prawdziwy wiersz przypominający o ludziach, którzy musieli żyć w czasach strasznych. Należy się 5.

pharunwh 03.08.2016

Piękny wiersz - pokazuje jedną rzecz o której rzadko się mówi - o tym że Powstańcy to nie super-żołnierze z amerykańskich filmów. To zwykli ludzie, którzy wylądowali w koszmarze i w tym koszmarze walczyli o nasze dobro i naszą przyszłość. Są bohaterami dla nas ale ważne żeby widzieć w nich ludzi - takich którym los zabrał młodość, zabrał to co my uważamy za normalne i codzienne, a na koniec jeszcze narzekamy że "w tym kraju żyje się do dupy". Są to ludzie których trzeba szanować i którym winniśmy zapewnić teraz wszystko co najlepsze i oddawać honory żeby chociaż zmierzch życia przeżyli godnie i radośnie. Szacunek za ten wiersz - jest świetny. Aż uderza w twarz tym co Ci ludzie stracili żebyśmy mogli dzisiaj pisać i mówić po polsku, co myślę my wszyscy jako autorzy na Opowi.pl powinniśmy doceniać podwójnie - w końcu w języku polskim tworzymy.

Enchanteuse 05.10.2017

Treściowo wiersz bardzo głęboki, z przesłaniem. Poprzednik dopuścił się głębokiej analizy, z którą całkowicie się zgadzam. Z opinią też.
Jeśli chodzi o formę - w dwóch miejscach zgrzyta.

Cisza i skupienie
Krzyki i race
W twarzach zadumanie
Razem! Razem rodacy!

Ostatni wers.

Dziś patrzę w ich twarze
I łzy zalewają mi oczy
Widzę utratę marzeń
Wiosnę życia zatopioną w mrok nocy.

Też ostatni. Tutaj nawet bardziej, bo różnica między tym a poprzednim wersem jest mocno widoczna i bez liczenia.

Jak na wiersz nieregularny, całość wygląda w porządku; różnice w ilości sylab nie są aż tak znaczne.

I jeszcze, tam chyba powinno być "mroku". Mówimy zatapiać co/kogo? w kim/czym?, a nie - w co.

Daję 5, bo wiersz jest naprawdę o czymś. A te drobne potknięcia w formie - jesteśmy tu po to, by się uczyć, after all :)

Gdy patrzę w ich twarze

Komentarze (8)

Napisz komentarz