Geneza

W świetle poranka rodzi się pieśń,

cicha jak dotyk wiatru na wodzie,

gdzie spojrzenie niesie w sobie opowieść,

starszą niż wszystkie znane ogrody.

Tam, gdzie milczenie zakwita w myśl,

i każdy gest odsłania sekrety drzew,

ona — jak promień wśród szarej mgły

— rozpina niebo jednym oddechem.

Jej ślady — lekkie, a przecież trwałe —

uczą rzeki, jak śpiewać o brzasku,

a dłonie, jak ziemia dla pierwszego deszczu,

przyjmują wszystko, co zrodził czas.

~patrol