Gestalt

Na ulicy poezji

mieszka dziwny człowiek

jedni podążają na ósmą

drudzy w przeciwną stronę

on już krąży po ulicach

opisuje zdarzenia.

Oczy jak pulsary

na głowie kopka siana

po burzy

twarz łagodnej tępoty

ubrany w strój pewnej groteskowości.

Dwa pociągi jadą naprzeciw

w ostatniej chwili

wskoczyły na właściwe tory

miasto otoczone reklamami

smutne twarze przyklejone do okien.

On stoi nieruchomy

w obecności słońca

posyła pocałunki przechodniom

bezzębnymi dziąsłami

napełnia usta hierarchią wartości.

Zapalił kolejnego papierosa

przesłonił oczy dłonią od widoku

otoczył dymem

wycyzelowany dystans społeczny.

- Mamo, zapytało dziecko

- Kim jest ten pan

- Chodź, nie zwracaj na niego uwagi.