Gierki

Nie poświęcę więcej czasu kotku na Twoje gierki

Życie jest zbyt krótkie, a ja chcę co najlepsze

Nie mam ochoty zdzierać kolejnej warstwy

Kończę ten teatrzyk, niech kurtyna opadnie

Może tego nie wiesz ale świat mnie uzbroił

W umiejętność przełamania biegu zdarzeń siłą woli

Nauczyłem się stawać powyżej swoich uczuć

Nawet najsilniejsze jestem w stanie puścić

Oswoiłem się z widokiem czarnych chmur nad głową

Wzrok wbity w odchłań to nie jest dla mnie problem

Znam mroczne miejsca umiem się tam poruszać

Znam również sposób jak wyciągnąć z nich duszę

Kolejny raz pokonam siebie w wewnętrznej walce

Pewny zwycięstwa, już wygrywałem to starcie

Pamiętam też czasy gdy chciałem to przykryć

Lecz ucieczka w nałóg nigdy nie jest wyjściem

Tyle razy to widzę w tych smutnych twarzach

Ogromne potencjały zatopione w małpkach

Wrażliwi ludzie, zwątpili, przestali walczyć

Tylko gdzieś w oczach widać ich rozdarcie

Nauczyłem się czerpać z wewnętrznej siły

Oswoiłem demony, które kiedyś mnie spowiły

Pycha, pożądanie, gniew, oczekiwania

Niskie uczucia, które przekrywają prawdę

Potrzeba uznania ciągła chęć akceptacji

Zauważam je, nie złapie mnie już matrix

Świadomy animacji własnego umysłu

Potrafię wycofać się w bezpieczną przystań

Złapać dystans i jakoś w tym wytrwać

Spokojnie poczekać na to co przyniesie przyszłość

I choć czasy mgliste, wiem, że to minie

Co by nie było, życie dalej będzie płynąć

Przylgnie do nas tylko to co wpuścimy do wnętrza

Nic czego nie chcę, nie zagrzeje tam miejsca

Więc przestań się bawić, to nie ma sensu

Zderzysz się z murem, który zbudowałem w sercu

Bezcenny spokój płynący z środka

Głos krzyczący: -Nie możesz się poddać

Zawsze przychodzi w odpowiedniej chwili

To na nim przed laty zbudowałem siłę