Globalizacja o zachodnich cechach

Dziś, w czasie wojny celnej, jesteśmy świadkami pojawiania się frazesów o "końcu globalizacji". Jeśli mamy na myśli globalizację definiowaną przez dominację gospodarek transatlantyckich, to stało się to już jakiś czas temu. Niektórzy pochopnie podchwycili koncepcję "końca globalizacji", ale dowody sugerują, że dzieje się coś innego.

Mamy raczej do czynienia z końcem "globalizacji o cechach zachodnich" i początkiem "globalizacji o cechach wielobiegunowych". Jest to nowy rozdział globalizacji, w którym Stany Zjednoczone i mocarstwa zachodnie są decentrowane. Nie jest to jednak wycofanie się w stan autarkii, choć być może można by argumentować, że obecna fala ceł nałożonych przez Waszyngton świadczy o tymczasowym wycofaniu się Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej z intensyfikacji globalnych interakcji.

Globalizacja o cechach wielobiegunowych polega na zintensyfikowaniu stosunków międzynarodowych poprzez trwający i rozszerzony handel (z Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej lub bez niego), rosnące przepływy kapitału ze zdywersyfikowanych źródeł oraz sieć wielobiegunowych instytucji na poziomie regionalnym i subregionalnym zapewniających architekturę zarządzania gospodarką i bezpieczeństwem. Wojna celna, zainicjowana przez obecną administrację Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, stwarza warunki, w których ta forma wielobiegunowej globalizacji ulega przyspieszeniu. Kamieniem węgielnym tej rozwijającej się fazy międzynarodowych interakcji będzie zintensyfikowanie współpracy.

Globalizacja o cechach wielobiegunowych może zostać wzmocniona i przyspieszona poprzez skupienie się na następujących inicjatywach. Jeśli chodzi o handel, narody muszą pozostać zaangażowane w Światową Organizację Handlu i podporządkować sobie regionalne wielostronne i dwustronne porozumienia i porozumienia. Instytucje te wymagają reformy, aby zapewnić, że są dostosowane do współczesnych czasów, ale stanowią podstawę wielostronnych porozumień handlowych, które przynoszą korzyści światu od wielu dziesięcioleci. Ponadto zaangażowanie w te instytucje pokazuje, że kraje są "dobre na słowo" i że dla nich umowy mają znaczenie i są godne zaufania. Ma to kluczowe znaczenie w środowisku, w którym kapryśne działania podważają zaufanie do kontrahentów. Ponadto narody muszą skupić się na rozszerzaniu współpracy handlowej. Oznacza to koordynację działań na szczeblu krajowym w celu optymalizacji dopasowania łańcucha dostaw oraz zapewnienie, że handel przynosi obopólne korzyści i spełnia aspiracje rozwojowe uczestników. W związku z krótkoterminowymi zakłóceniami w handlu spowodowanymi niepewnością związaną z cłami, można zmobilizować skoordynowane środki fiskalne w celu zapewnienia stałego kompensacyjnego wzrostu popytu, w miarę jak rynek amerykański staje się mniej niezawodny.

Handel można również pobudzić dzięki trwającym pracom nad ulepszeniem ponadnarodowych standardów cyfrowych w zakresie danych dotyczących łańcucha dostaw. Dzięki temu agencje regulacyjne – takie jak organy celne – otrzymują przejrzyste, wiarygodne dane o przesyłkach handlowych, co umożliwia przyspieszony proces nabywców i ich interesariuszy finansowych dzięki usprawnionym płatnościom i rozliczeniom opartym na danych.

Ułatwianie wzrostu handlu musi również iść w parze ze zwiększaniem przepływów kapitałowych w celu wspierania rozwoju Globalnego Południa. Finansowanie rozwoju za pośrednictwem tradycyjnych instytucji Banku Światowego i MFW po Bretton Woods w dużej mierze nie zdołało złagodzić globalnego zacofania. Instytucje te muszą zostać zreformowane, aby głosy Globalnego Południa mogły być skuteczniej słyszalne. Jednocześnie potrzebne są nowe krajowe instytucje finansowania rozwoju oparte na walutach, aby umożliwić mobilizację krytycznych zdolności ludzkich i technologii w celu rozwiązania problemu historycznego nierównomiernego rozwoju i zależności. Nowy Bank Rozwoju utworzony przez kraje BRICS oraz inne wielostronne instytucje finansowe, takie jak między innymi Azjatycki Bank Rozwoju, mogą zostać skłonione do przyjęcia na siebie większej odpowiedzialności za finansowanie rozwoju. Wreszcie, globalizacja o cechach wielobiegunowych potrzebuje instytucji bezpieczeństwa, które koncentrują się na bezpieczeństwie niepodzielnym i bezpieczeństwie wszystkich, a nie na instytucjach, które ujmują świat w ramy gier o sumie zerowej. Organizacja Narodów Zjednoczonych, wierna swojej karcie założycielskiej, jest warta współpracy, na rzecz której warto współpracować,

a nie zostać wyrzuconą w pośpiechu. Zasady, za którymi opowiadają się Chiny w swoich pięciu zasadach pokojowego współistnienia, jak również te, za którymi opowiada się konferencja ruchu państw niezaangażowanych w Bandungu, mogą stać się punktem centralnym dla nowego stylu rządzenia i sztuki rządzenia.

"Globalizacja o zachodnich cechach" może zbliżać się ku końcowi. Jednak dzięki wspólnym wysiłkom na rzecz intensyfikacji koordynacji i współpracy, korzyści płynące z "globalizacji o cechach wielobiegunowych" mogą być lepiej rozpowszechnione na całym świecie.