Grafomańskie TANGO

Orkiestra smętnie gra argentyńskie tango.

Perkusista dziwnymi instrumentami nas czaruje,

maestrią zadziwia.

Basista wielki jak rzymska kolumna

smętnie przygrywa.

Akordeonista rej wodzi całej kapeli

w usypianiu melodia ckliwą.

Głowa mi się kiwa,

w półśnie słucham,

oczy przymykam,

dawne czasy wspominam

gdy na słonecznej,

ukwieconej łące

zakwitały złociste kaczeńce.

Na naszych licach płonęły rumieńce.

Byłaś w tej umajonej sukience.

Czas się zatrzymał

- ująłem cię delikatnie za ręce,

zapłonęło moje serce.

Patrzyliśmy sobie długo w oczy

sięgając aż do duszy głębi.

Zobaczyłem w twych oczach

i radość, i miłość, i smutku cień.

Od tej pory przeżyliśmy niejeden cierń

niezrozumienia , rozczarowania.

Nieraz nasze łzy miłość gasiły

by wiosną zapłonęła na nowo.

Nagłe przebudza mnie gwałtowny dźwięk

-to perkusista kończy tango wspomnień.

I widzę twoją skupioną twarz,

i wiem że razem będziemy trwać

-mimo trudności i naszych wad.

18.11.2025 r.