"Granica"

Nieproszone słowa płyną jak deszcz,

Głuche na milczenie, jakby nie znały przestrzeni.

Cień wkracza tam, gdzie światła nie chce,

Przytłacza, nie pytając o pozwolenie.

Słowa krążą, choć nikt nie zaprasza,

Próbują przebić mury cierpliwości.

A cisza woła – zostaw mnie w spokoju,

Nie każde spojrzenie pragnie bliskości.

Granica jest cienka, lecz wciąż istnieje,

Nie przekraczaj jej, nie pytaj, nie wchodź.

Czasem najlepszą drogą jest odejście,

By z szacunkiem granicę ocalić.

Komentarze (3)

piliery ponad rok temu

Mocne uderzenie. W ciągu jednego dnia zalałaś portal swoimi wierszami. I dobrze i źle. Źle bo niewiele osób wytrzyma taki nawał. Dobrze bo można spojrzeć na Twoja twórczość całościowo. A bardzo jest jednorodna. Wrażenie jakby pisała te teksty sztuczna inteligencja. Poprawne technicznie, liryczne. Metafora nieskomplikowana. Niemal jakby był to jeden wiersz. Cisza, spokój, światło. Powodzenia na opowi.

Izabela 77 ponad rok temu

dzięki i przepraszam za zalanie wierszami, ale musiałałam się przenieść z innego portalu

ireneo ponad rok temu

Spoko, tu można co sie chce. Nawet o cieniu bez światła.
Jeśli tak, to czy nie byłoby lepiej, aby te mury stawiać przed głowami, miast przed slowami?
Te szukają kąpieli bractwa szemrzących strumyków, byle móc pławić się w bezdennej ciszy.
Odpuściłbym tym krążącym, bo przecież nie przysiądą niezaproszane w przeciwieństwie do upierdliwie tu spamujących grafomańską nadgorliwością.

"Granica"

Komentarze (3)

Napisz komentarz