Grób

W przegniłym pudle ludzkiego ciała

żerują czarne ćmy

Gryf rozszarpany

Na wskroś rozbity

Leży gdzieś w kącie – martwy

 

Niby sznurówki ze starych trampek

Zwisają z krtani struny głosowe

 

A niemy chór nuci pieśni żałobne

Nad wiolonczelistów masowym grobem

Średnia ocena: 4.3  Głosów: 10

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (11)

  • Mała Brunetka 28.08.2017
    Świetne!
  • Drżączka 28.08.2017
    Dzięki.
  • Violet 28.08.2017
    Ha! Horror!
    "W przegniłym pudle ludzkiego ciała" - walnęło mnie takie określenie. A myślałam, że to ja tu jestem od masakry i dramatu.
    Bardzo dobry, bardzo, ten Twój utwór. 5
    Pozdrawiam.
  • Drżączka 28.08.2017
    Dziękuję! :)
  • betti 28.08.2017
    Niby sznurówki ze starych trampek
    Zwisają z krtani struny głosowe

    A niemy chór nuci pieśni żałobne
    Nad wiolonczelistów masowym grobem

    To zabieram sobie, bo ładne.
    Pozdrawiam.elka.
  • Krystian244 28.08.2017
    Piękne. Mrocznt klimat który uwielbiam. 5
  • Neurotyk 28.08.2017
    W przegniłym pudle ludzkiego ciała
    żerują czarne ćmy
    Gryf rozszarpany
    Na wskroś rozbity
    Leży gdzieś w kącie – martwy


    Bardzo niskich lotów :)
  • Pan Buczybór 28.08.2017
    Dobra, Betti przyszła, zabrała i odeszła. Uff... Ta, wiersz dobry, mroczny i taki jakiś w klimatach Adelajdy, która też nas raczyła takimi rarytasami.
    Gratki i pozdro
  • ówczesny 28.08.2017
    Krótko, gdyż w tej ocenie zawieram całość odczuć: 5 Pozdrawiam i gratuluję wiersza
  • Anonim 28.08.2017
    Oddaje pewien klimat, nie umiem do końca go nazwać, ale słowa te co najmniej zastanawiają, jeśli nie powiedzieć poruszają...
  • Natalka199824 29.08.2017
    Świetny.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania