Grób Potockiej*
*Zainspirował mnie sonet Adama Mickiewicza pt. „Grób Potockiej”. Nie stworzyłem jednak parodii utworu Mickiewicza. Poniższy tekst jest moją luźną interpretacją w formie białego wiersza.
Matka natura pokryła płatkami kwiatów krymskie drogi.
Wszystkie prowadziły do twojego serca, w którym latały motyle.
O złotych niczym żółte szafiry skrzydełkach zataczały na niebie kółka.
Wiosna przywitała promieniami Słońca kwiaty błogo tańczące w sadach.
Wśród róż zobaczyłem ciebie Mario i na twój widok serce zamarło.
Przypomniałaś ojczyznę w potrzebie, która uwiędła jak młoda róża.
Jestem tułaczem, który nigdy się nie podda, aż nie dotrze do cierpiącej ojczyzny.
Mijają mnie podróżni z kraju mojej matki i uśmiechają się, bo poznali rodaka.
Idący z północy patrzą na gromady gwiazd, które błyszczą pokazując im drogę.
Przemierzając ogrody w Bakczysaraju widziałem ciebie zapomnianą wśród aniołów.
Dlaczego podróżni o tobie zapomnieli Mario, a ty zamknęłaś w sercach dobro?
Mam nadzieję, że pozostanie drobny ślad, który będzie wielką cząstką dla Polaków.
Komentarze (8)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania