Hamartia

Siedem grzechów głównych lecz jest po za nimi

Ten jeden co dla mnie głównym stał się losem

I determinując, żywot mój na codzień

Kazał myśleć zem Edyp mimo braku klątwy

Tysiąc grzechów małych, popełnianych codzień

Przez miliardy ludzi, nie znaczące dla mnie

Bo jeden w mej głowie tak nie zrozumiały

Miał wpływ, na paradygmat mojego żywota

Aż pewnego ranka, spojrzałem w decyzję

Te podejmowane przez mój umysł chory

W końcu rozumiejąc iż gnam się w hamartie

Dziwne, od tej pory przyszło ukojenie

Zrozumienie błędu co w ciemne pchał wody

Ja sam na swój tragizm pracowałem codzień

Dlatego na zawsze ona ze mną będzie

By przypominała co tym błędem było !