Poprzednie części: Hanakotoba - Amarylis
Hanakotoba - Azalea
Czekam, nie oczekuję znaku.
Kocham, wystarczy, że jesteś.
Wybaczam, choć nikt ci nie wybacza.
Nie potrzebuję wiele,
cierpliwość uczy skromności.
Moją siłą jest duch,
nie pragnę niemożliwego.
Prowadzić walkę ze sobą,
to trudne.
Wytrzymam,
tak wiele już wycierpiałem.
Idę, już nie zawrócę.
Komentarze (7)
Kurczę, jest tu coś fajnego (treściowo). Jednocześnie coś przeszkadza mi w odbiorze (w formie).
Chyba wrażenie, że frazy są poszatkowane i rytm trochę jak wystrzały. Takie oderwane od siebie się wydają gdy się przeczyta na głos.
Coś bym więc pokombinowała. Zagrała wersyfikacją, coś dodała/ujęła... nie potrafię sprecyzować, ale drobna redakcja by się przydała.
Mam takie poczucie po przeczytaniu, że nie przeczytałam niczego nowego/odkrywczego/whatever, ale... dobrze że ktoś zebrał te zdania w jednym miejscu. Jak coś, co można wyciągnąć i przypomnieć sobie, kiedy szarość życia sprawia, że zapominasz o najważniejszym, tym co sprawia, że idziesz do przodu.
Więc dobry tekst.
Po przeczytaniu przyszedł mi na myśl utwór "Trzeba dalej iść " Okolicznego Elementu.
Analiza poezji nigdy nie była moja mocną stroną, ale ten utwór to taka kwintesencja tego, co ważne.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania