Harlekin

Nieboszczka Dorota, odkąd nie żyje z mężem, nieskrępowanie

oddaje się słowom ciętym na kiełbasę ze stołówki.

Wszyscy kradną, nawet poeta Gabriel w zwiastowaniu

trzynastozgłoskowcem nie trzyma rozmiaru.

Brała rozbieg powłóczystym spojrzeniem

za czymś nie do ogarnięcia, a on wchodził w nią jak w mgłę.

Nigdy od tylu, bez okularów nieoficjalnie, nie na zeszyt literacki.