herbata

zaparzona w filiżance białej

na stole pióro

nasze wspólne zdjęcie

na podłodze kurz posprzątam

teraz za wcześnie na smutki

esencja słomkowa

pachnie chińskimi polami

zielona od słońca

myśli z każdym łykiem spokojniejsze

samotność dopada każdego

wywrócony na lewą stronę niegdyś

żal straconych lat nigdy więcej

czas nie ma czasu dla nikogo

na stole papieros herbata stygnie

wiersz ciężki jak kamień u szyi

na dworze świat moknie

płacze razem z nim okno mokre

z każdym łykiem brak mi ciebie

kilka wspomnień i

brak snu

śniłem dobrze