Hero-iczny wierszyk

Kobiety marzą romantycznie.

I mnie to zdarza się czasami.

Właśnie widzenie miałam (śliczne)

przed, chyba dwoma, kwadransami.

W nim pierwsze skrzypce grał wirtuoz -

mój Super Hero - taaaki duży!

Ja w jego cieniu taaaka mała...

Ale do sedna - nie przedłużam.

W marzeniu moim tuż nad ranem

(jeszcze w firance drżały gwiazdy)

snułam się przy nim bez piżamy,

a on przymrużał oko, patrzył.

Dokładnie obraz rejestrował,

aż mi uwięzły w gardle słowa.

...

A potem obraz w dźwięk się zmienił,

kiedy powiedział: Przytul żesz mnie!

A potem - potem kołdra sama

(zdążyłam szepnąć : Hero… zimno…)

lotem koszącym - na dywanie.

Płonąć zaczęłam… - szaaa… - intymność.

Sufit, podłoga, kołdra, łóżko -

wszystko tańczyło na paluszkach,

by nie zakłócić tego, co my…

w miłosnej onomatopei.

Aaaach, istne cuda! Ochhhhh, się działo!

Łóżko zrobiło się zbyt małe,

aby pomieścić skalę wzruszeń

i siłę… puenty... Aaaa! Łaaaa! Muszę

przemruczeć resztę. Kołdra wtuli

nagość sekretu bez koszuli…

...

A teraz krytyk pewnie rzeknie,

że onomatopeja wtórna,

bo takie rymki nienajlepsze,

że aż Erato głowy ból ma...

Uprzedzam przeto - Hero w drodze -

nic mu nie stanie na przeszkodzie.

Już słychać opon wściekły wizg

i Super Hero zoila - w pysk!

...

I znowu wrócić będę mogła

w wyrazy dźwiękonaśladowcze -

w scenerię łóżka, cudów, ognia…

Wymruczeć: Hero, oddaj kołdrę…!

* 2017