Horror pełen nadziei

w grudniowe popołudnia

dom Agnieszki znika w mroku

widmo realizmu czarnej magii

otula mury przenikliwą szadzią

Agnieszka myje okna od wewnątrz

co chwile powtarzając

tu musi być przejrzyście

kiedy nastaje ciemność

dzwoni do przyjaciela

w słuchawce słyszy

wiesz… w tym wszechświecie

ziemia my życie

jesteśmy niezauważalni

grawitacja ciemna energia

będziemy spłaszczeni albo rozerwani

to….

Agnieszka nie rozumie

nic do niej nie trafia

tylko ten głos

wypełnia dom

temperaturą pokojową