idąc Żoliborzem

w każdym zakątku zieleni

szeleści chwila błękitu

przestrzeń wybudzona

smakuje na niebiesko

nie mam pamięci do twarzy

i chmur przytulonych do nieba

raz na jakiś czas zaciskam oczy

opowiadam sprośne historie

wszystko mieści się między waginą i piersią

w pustej knajpie burza w szklance wódki

jest dwunasta piętnaście

i co z tego