Ignorancja

O ignorancjo spokoju ducha nosicielko

Dobra duszo zsyłająca ciszę

Moja najsłodsza dobrodziejko

O której w niepokoju piszę

Ignorancjo płaskiej tafli jeziora

Łagodząca wzburzone fale

Co gładzisz we mnie potwora

Choć robisz to ospale

Siło bez siły potężna a słaba

Ty co walczysz z zemsty pokusą

Niedościgniona jest twa sława

W pokonaniu tych którzy nie wrócą

Ignorancjo w całej swej władzy

Jak ser szwajcarski dziurawa

Potknęłaś się niezliczone razy

A lud głupi bił brawa

Ty co umysł mój napełniasz z umiarem

Próbując wylać wszelkie zakusy

Na wbicie szpilki trucizny wywarem

I ogromnie liczne inne pokusy

Pozwól mi pani najspokojniejsza

Sycić się każdym drobnym zwycięstwem

W tej walce jesteś nietutejsza

Bo nic nie ma wspólnego z męstwem

O słodka pani niecnych obyczajów

Siostro ignorancji z innej matki

Prowadź me serce w raj ów

Gdzie nawarzonym piwem spływają kwiatki

Pokaż mi miejsce gdzie gorycz cukrzeje

Niech świecą ostępy ciemności

Niech kto zasłużył straci nadzieję

I doświadczy odwrotnej twej miłości