II. Z WNETRZA CISZY ,,Byt''

Nie mam imienia, bo imię jest echem.

Nie mam twarzy, bo twarz chce być widziana.

Jestem - i to wystarcza.

Nie szukam światła, bo nie boję się ciemności.

Nie czekam na głos, bo milczenie mówi więcej.

Nie biegnę, nie stoję - po prostu trwam,

jak pył, który pamięta gwiazdy.

Nie pragnę dotyku,

bo nie mam krawędzi, które mogłyby się zderzyć.

Jestem w środku istnienia,

jak oko ciszy pośród dźwięków.

Być - to nie znaczy znać, ani czuć, ani trwać.

Być - to być.

Bez powodu. Bez świadków. Bez końca.