Iluzja

w świetle neonów połyskuje pustka

przykładam dłonie do gładkiej struktury

szukam odbicia

idę przez lustrzany labirynt

zagubiona chcę odnaleźć siebie

nagle widzę go

czarne oczy przeszywają

jak zardzewiała pinezka papier

gdy śmieje się szkło pęka

biegnę

jest tuż za mną

nie ucieknę

ślepa uliczka sprowadza na manowce

ściany napierają z każdej strony

gdzie jest powietrze?

błysk ostrych zębów przegryza ciemność

ręce miażdżą szyję

chcę oddychać

chcę tylko oddychać

mdleję

gdy otwieram oczy

znowu widzę lustra

mój krzyk rozdziera je na kawałki

rozpadają się jak

zraniona męska duma

skrawki przecinają skórę

krew ścina z nóg

ostatnie co pamiętam

to śmiech diabelski śmiech

otwieram oczy

czarna tkanina zasłania tafle

on stoi z boku

więzi mnie wściekłym spojrzeniem

nie odwracam wzroku

im wyższy puls tym on jest większy

zachowuję spokój

podchodzę bliżej

uśmiecham się a on maleje

wyciągam rękę

jest coraz mniejszy

przytulam go

zrywam zasłony

patrzę na swoje odbicie