INNI (Credo)

Ktoś mi kiedyś powiedział,

że ja ludzi nie lubię.

Czy miał prawo do tego ?

Wciąż w domysłach się gubię.

Znów ktoś rzucił mi w oczy :

„oj nie lubisz, Ty, ludzi”.

Cóż, nie sposób zaprzeczyć -

większość ludzi mnie nudzi.

Wciąż ktoś chce mnie prostować :

„popatrz, każdy jest inny” !

Dobrze, krzyżyk na drogę.

Czy ja temu coś winny ?

Niech z tą swoją innością

każdy tkwi w swej skorupie.

Mówiąc szczerze, ich inność

ja głęboko mam w dupie.

Nie chcę ciągle się kłaniać,

wszystkim rację przyznawać,

a gdy zdanie mam inne

w łeb obuchem dostawać.

Wiem od bardzo już dawna

co niezgody jest kością -

nikt się nie chce pogodzić

z moją własną innością !

Im potrzebny jest taki,

co po główce poklepie,

ale stłamszą każdego,

który od nich wie lepiej.

Lecz w oparach triumfu,

po żałosnych swych zrywach

nie zobaczą, że w końcu

wylądują w pokrzywach,

bo gdy zniknie ostatni,

co nie przyznał im racji -

ich spuścizna, to kółko

wzajemnej adoracji.

Czasem ktoś się obudzi

i zapyta : „gdzie winni” ?

Nikt nie będzie ich szukał -

winni zawsze są: inni!

Gdy to czytam ponownie

myśl mi w głowie kołacze :

jestem inny wśród innych,

ale jakby inaczej…

I w ślad za nią myśl druga

w mózgu mym się telepie,

że chociaż jestem inny,

to jestem inny lepiej !!!

III’2019