(i)skierka

Jeszcze raz opowiedz wiosnę,

tu w koronach niech się stanie,

by ją wiatr z daleka dostrzegł

i rozpylił pod nasz ganek.

Jeszcze drugi raz wyśpiewaj

pobudzone ze snu dzióbki,

rozdmuchując liściom drzewa,

w ich korzeniach mocno utkwij.

By tą wiosną trwać już zawsze,

poza sferą miasta cieni,

gdzie od dawna już nie patrzę

tam się nigdy nic nie zmieni.

Jeszcze raz zapewnij proszę,

tak przed snem spędzonym z powiek,

że cię jakoś życie zniosę

i jak wiosnę raz opowiem.