Istnieje.

Istnieje na elewacji.

Głowy tłumu w szarej spacji.

Oczy zawsze na każdej lokalizacji.

Czuje z dala smak wakacjii.

Dryfuje sobie morzem elacjii*.

Rozumiem, że to lustro nie ma racji.

Bytu.

Ide pewnym krokiem w stronę akacji.

W cień, w cieniu tworzenie elektronowej w domie relacji.

W świetle nie tylko słonacznym.

Myślenie wydaje sie być procesem zbytecznym.

Jałowienie wydaje sie być uczuciem najgłębszym.

Ciekawe, czy to zjawisko jest procesem odwiecznym?

Schodzę stopniami krokiem świątecznym.

W obrzędzie lic elektrycznych, emocjii ubytku najlepszym.

Szara masa chwyta mnie uściskiem niezręcznym.

Cienia noc wydaje sie być zjawiskiem społecznym.

*elacja zapożyczona z ang. słowa elation.