Coś w rodzaju manifestu, aczkolwiek nie ze wszystkimi tezami się zgadzam.
Zacznę od tego co popieram najbardziej: „darzenie szacunkiem osoby niepełnosprawnej”. Akurat jestem uświadomiony w tym zagadnieniu i czuły na problemy osób niepełnosprawnych, ponieważ los wynagrodził mnie upośledzonym dzieckiem.
Teraz pora na punkt budzący największe kontrowersje, za który na pewno tutaj Ci się oberwie, ale nie ode mnie — napisałeś, że wiara katolicka jest oparta na nieświadomej zbiorowości jednostek społecznych. Owszem, można tak myśleć gdy się widzi w klasztorze jasnogórskim tłum ludzi padających krzyżem na posadzkę moment przed odsłoną obrazu matki boskiej. Ale gdyby tak porozmawiać z każdym z tych ludzi na osobności, przy wódce, to już inna sprawa.
Razi mnie nieco nieugięty ton jakim namawiasz czytelnika do bezkrytycznego akceptowania pewnych kierunków i systemów, a jednocześnie poddawania ostrej krytyce czegoś alternatywnego. To jest portal literacki, nie forum dyskusyjne o charakterze religijno-politycznym. Opisz jakąś historię, choćby z własnego życia, chłodnym okiem postronnego obserwatora, bez opiniowania i daj czytelnikowi możliwość wyboru. Zamiast serwować na tacy gotowe rozwiązanie, zmuś nas do myślenia.
Ty jesteś inny, ja jestem inny, każdy człowiek jest inny, bierz ludzi jakimi są, nie staraj się ich zmienić, a jeśli już — rób to delikatnie (jak mawiał mój Świadek Jehowy: kolce z ciała owieczki należy wyciągać ostrożnie) :)
Komentarze (1)
Coś w rodzaju manifestu, aczkolwiek nie ze wszystkimi tezami się zgadzam.
Zacznę od tego co popieram najbardziej: „darzenie szacunkiem osoby niepełnosprawnej”. Akurat jestem uświadomiony w tym zagadnieniu i czuły na problemy osób niepełnosprawnych, ponieważ los wynagrodził mnie upośledzonym dzieckiem.
Teraz pora na punkt budzący największe kontrowersje, za który na pewno tutaj Ci się oberwie, ale nie ode mnie — napisałeś, że wiara katolicka jest oparta na nieświadomej zbiorowości jednostek społecznych. Owszem, można tak myśleć gdy się widzi w klasztorze jasnogórskim tłum ludzi padających krzyżem na posadzkę moment przed odsłoną obrazu matki boskiej. Ale gdyby tak porozmawiać z każdym z tych ludzi na osobności, przy wódce, to już inna sprawa.
Razi mnie nieco nieugięty ton jakim namawiasz czytelnika do bezkrytycznego akceptowania pewnych kierunków i systemów, a jednocześnie poddawania ostrej krytyce czegoś alternatywnego. To jest portal literacki, nie forum dyskusyjne o charakterze religijno-politycznym. Opisz jakąś historię, choćby z własnego życia, chłodnym okiem postronnego obserwatora, bez opiniowania i daj czytelnikowi możliwość wyboru. Zamiast serwować na tacy gotowe rozwiązanie, zmuś nas do myślenia.
Ty jesteś inny, ja jestem inny, każdy człowiek jest inny, bierz ludzi jakimi są, nie staraj się ich zmienić, a jeśli już — rób to delikatnie (jak mawiał mój Świadek Jehowy: kolce z ciała owieczki należy wyciągać ostrożnie) :)
Narrator
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania