,,Ja”

Dwie litery

Tak dalekie

Odwiedzające sfery

Niebywale lekkie

 

Lustro puste stoi

Ale chwila! Przecież to ja!

Ba!

Mój mózg się powoli dwoi

 

Obce odbicie zerka na mnie

Niebywałe to zjawisko

Które, by poznać mnie, brnie

bo przecież nosi me nazwisko

 

Odbiera mi twarz, ręce i nogi

wiec uciekam mu z drogi

bo przecież to ja mam być

a nie mogę w ten sposób żyć

 

Moje odbicie nie jest już mną

a moje oczy ani drgną

moje odbicie ukradło moją duszę

dlatego powoli w pył się kruszę.

Średnia ocena: 1.0  Głosów: 1

Zaloguj się, aby ocenić

    Napisz komentarz

    Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania