Ja, inna

Ci ludzie wytykali mnie palcami

Więc mogę wbić w nich nóż...

Prawda?

Zastanawiam się...

Czy te poskładane fragmenty ciał

Mogą zastąpić ,,mnie"...

Mogą?

Czy ta pocięta skóra...

Wciąż oddycha?

Czy nie...?

Sama już nie wiem!

Wdycham tę ,,chorą"

,,Nienormalną"

Chmurę własnych myśli

Trując się...

Te pocięte szczątki zdają się oddychać...

Czy wciąż są żywe?

Czy one żyją?!

Nie... to niemożliwe... tak?

To ja jestem chora... ha ha ha ha ha...

Już w starożytności zdecydowano

Że tych ,,innych" trzeba niszczyć...

Że trzeba się ich pozbywać

Ale chcę tylko poznać więcej uczuć!

Nie mogę...?

Tak...

To prawda...

Moja głowa jest pełna usterek

Ale można je uleczyć miłością...

Tak myślę

Z pewnością kiedyś zostanę zaakceptowana...

Jeszcze zanim zdążę zaprotestować

Zostanę zaakceptowana!

Leżąc pod ziemią...

Och... nikt nie ratuje tych ,,innych"

Ich miejsce jest zawsze na stosie

Mogłabym zostać uratowana dzięki miłości...

Ale czy jesteś w stanie pokochać ,,barbarzyńcę"?

Komentarze (5)

Rasia 27.07.2016

Strasznie podoba mi się to dwuznaczne zestawienie ze średniowieczem. Chyba każdy twórca może po części uosabiać się z alienacją podmiotu. Ludzie chcą pozbyć się "innych", ale czyż to nie oni wprowadzają na świecie najwięcej zmian? Czyż to nie dzięki nim świat wciąż postępuje? Skąd więc taka chęć odsunięcia tych, którzy nie myślą i nie spoglądają na wszystko tak, jak jest to ogólnie przyjęte? Bardzo dobrze ukazałaś te rozterki, rozdarcie i moralny dylemat podmiotu. Czuje nienawiść, chce się mścić, a równocześnie pragnie zwyczajnej akceptacji, czeka na kogoś takiego, kto wyciągnie pomocną dłoń. Ależ się rozpisałam :) Świetny wiersz, zostawiam 5 :)

Larwa 27.07.2016

Dziękuję :)

Tina12 27.07.2016

Kolejny cudny wiersz.
5

Larwa 27.07.2016

Dziękuję ślicznie ^^

Szalokapel 28.07.2016

Bardzo dobry wiersz. Chyba jeden z lepszych, jakie u Ciebie czytałam. Naprawdę piękny. A ta "psychologia" z niego wypływająca... świetne. 5

Rasia 27.07.2016
Strasznie podoba mi się to dwuznaczne zestawienie ze średniowieczem. Chyba każdy twórca może po części uosabiać się z alienacją podmiotu. Ludzie chcą pozbyć się "innych", ale czyż to nie oni wprowadzają na świecie najwięcej zmian? Czyż to nie dzięki nim świat wciąż postępuje? Skąd więc taka chęć odsunięcia tych, którzy nie myślą i nie spoglądają na wszystko tak, jak jest to ogólnie przyjęte? Bardzo dobrze ukazałaś te rozterki, rozdarcie i moralny dylemat podmiotu. Czuje nienawiść, chce się mścić, a równocześnie pragnie zwyczajnej akceptacji, czeka na kogoś takiego, kto wyciągnie pomocną dłoń. Ależ się rozpisałam :) Świetny wiersz, zostawiam 5 :)
Larwa 27.07.2016
Dziękuję :)
Tina12 27.07.2016
Kolejny cudny wiersz.
5
Larwa 27.07.2016
Dziękuję ślicznie ^^
Szalokapel 28.07.2016
Bardzo dobry wiersz. Chyba jeden z lepszych, jakie u Ciebie czytałam. Naprawdę piękny. A ta "psychologia" z niego wypływająca... świetne. 5

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania