Ja Joacinto

Samotnik jestem z wyboru,

z ochoty także dekadent.

Czuję,że gnije mi dusza

i tracę na honor patent.

Bez wiary, celu nie widzę.

Bez celu odeszła wiara.

Nie cieszy mnie nic i nie smuci,

czy łaska jest to, czy kara?

Łańcuch obojętności mnie ściska,

pękają mi mięśnie i kości.

Pozorów maskę nakładam,

nie pragnę Ja boskiej nagości.

Odrzucił mnie Świat i nawzajem,

konszachty z Nim - dla mnie to zdrada!

Napluję Mu w twarz, gdy na mecie

los nasz połączy zagłada.