Ja nie przepraszam..

Ja nie przepraszam

Ja przepraszam —

nie za to, że się urodziłem,

ale za to, że mam głos.

Że urodzić się —

nie miałem wpływu,

ale na głos — owszem.

Szedłem za nim celowo,

świadomie,

jak mały chłopiec

w studzieńce kanalizacyjnej zamkniętej.

Dokładnie.

Moje kredki i mój świat.

Słońce, ciało, trumna —

w jednym słowie.

Poobijana burta

o brzeg ekstremalnym,

spływem uczucia,

nurtu z kamieniami.

Ja przepraszam —

nie za to, że się urodziłem,

nie za to, że rzucam kamieniami.

przepraszam,

gdy mówię,

rządłosłowami,

kiedy cię mój głos rani.

---