Jak być kochaną

Pragnęłam go, nieślubne dzieci są najładniejsze,

chociaż poszedłby za mną, jak mój ojciec z matką

rąbać Syberię, wyrabiać normy za chleb i miłość.

Oświadczył się, świadomy w pełni księżyca.

Dotąd nie odpowiedziałam sobie, czy wtedy

był tylko ze mną przez całe życie.

Z przestarzałych historii, które nie wytrzymało

nagłej zmiany strefy czasowej, mojego odlotu

po syrop klonowy, przesądzone porównania.

Odbarczał się z tego przyzwoicie, żeby kobiety

nie żałowały czasu w jego popielniczce,

bez podkładu muzycznego.

Nie mogę być zazdrosna o faceta

niezłapanego na dwa pewniki.