Jak zmarnować swoje ŻYCIE [o uczniu szkoły średniej]

Młody uczeń szkoły średniej,

Nie ma marzeń i ambicji,

Nie chce się uczyć i poznawać ludzi,

Świat, dookoła istnieje świat, który go NUDZI.

Codziennie wstaje późno,

I nie idzie do szkoły,

Tam nie ma przyjaciół,

I nauczycieli dobrej woli.

Nie lubi matematyki i fizyki,

Bo nie lubi rozwiązywać zagadek,

Nie lubi też języków obcych,

Bo nie chce podróżować po świecie.

Po lekcjach nie ma żadnych zajęć,

Tylko gra w gry i ogląda filmy,

Brakuje mu energii,

Bo nie ma pasji i zapału.

Wieczorem nie odrabia zadań,

I nie czyta książek ciekawych,

Zanim zasypia, klnie i wyzywa,

I o niczym nie myśli.

A kim będzie w przyszłości,

Taki niegrzeczny młody człowiek?

Może będzie premierem kraju?

Może prezydentem rzeczypospolitej?

Czy pójdzie do polityki?

Czy będzie policjantem?

Może kierowcą autobusu miejskiego?

Albo może będzie na bazarach sprzedawał kartofle?

Nie wiem i nie chcę wiedzieć,

Bo to nie jest ważne,

Ważne jest to, co robi teraz,

Bo to kształtuje jego ŻYCIE.

Może powinien zmienić swoje zachowanie,

I zacząć się uczyć i poznawać,

Świat, który go fascynuje,

I mieć marzenia i ambicje.

Może wtedy będzie szczęśliwy,

I spełni swoje cele,

I będzie miał przyjaciół,

I nauczycieli dobrej woli.

To jest tylko moja sugestia,

Nie chcę go oceniać ani krytykować,

To jest jego życie i jego wybór.

Ale może warto SPRÓBOWAĆ?