Janek był permanentnie głupi. Pewnego dnia znalazł milion złotych.

Janek był permanentnie głupi. Nie umiał niczego zrozumieć ani nauczyć się. Nie potrafił liczyć, czytać ani pisać. Nie wiedział, co to jest praca, szkoła ani hobby. Nie miał żadnych marzeń, planów ani celów. Żył z dnia na dzień, nie przejmując się niczym. Był szczęśliwy w swojej niewiedzy i ignorancji.

Pewnego dnia Janek znalazł milion złotych. Leżały w torbie na śmietniku. Janek nie wiedział, co to są pieniądze. Nie wiedział, co można za nie kupić ani jak się nimi posługiwać. Nie wiedział, że ktoś je zgubił lub porzucił. Nie wiedział, że ktoś może ich szukać lub chcieć odebrać. Nie wiedział, że są fałszywe i nielegalne. Janek po prostu zabrał torbę do domu.

Nie wiedział co zrobić z takimi dużymi pieniędzmi. Były mu obce i niepotrzebne. Cześć próbował zjeść z majonezem. Były twarde i niesmaczne. Zjadł tylko kilka banknotów i zachorował na biegunkę. Cześć próbował spalić. Były trudne do zapalenia i dymiły. Spalił tylko kilka banknotów i spowodował pożar w mieszkaniu. Cześć próbował podrzeć i utopić w klozecie. Były grube i nie chciały się spłukać. Podrwał tylko kilka banknotów i zapchał rurę.

Wyszedł na osiedle i rozdawał ludziom pieniądze na ulicy, bo nie wiedział co z tymi pieniędzmi zrobić. Niektórzy brali je bez słowa i uciekali. Myśleli, że to jakaś pułapka lub ukryta kamera. Niektórzy pytali go skąd je ma i czy nie jest szalony. Myśleli, że to jakiś żart lub prowokacja. Niektórzy dziękowali mu i błogosławili. Myśleli, że to jakiś anioł lub cud. Niektórzy śmiali się z niego i wyzywali. Myśleli, że to jakiś idiota lub debil.

Co piąta osoba, której dawał pieniądze za darmo do ręki powiedziała mu, że jest idiotą.

Janek nie rozumiał, dlaczego ludzie tak reagują. Nie wiedział, co robi źle lub dobrze. Nie wiedział, co znaczą te słowa lub gesty. Nie wiedział, co czują te osoby lub czego chcą. Janek po prostu chciał się pozbyć tych papierków.

W końcu Janek spotkał policjanta. Policjant zapytał go skąd ma te pieniądze i czy wie, że są fałszywe. Janek nie wiedział, co to znaczy fałszywe. Nie wiedział, że ktoś je podrabia lub oszukuje. Nie wiedział, że to jest przestępstwo lub zagrożenie. Janek po prostu powiedział prawdę.

Policjant nie uwierzył mu i zabrał go na komisariat. Tam sprawdzili jego dane i okazało się, że Janek jest poszukiwany przez sąd za niepłacenie alimentów na swoje czworo dzieci z trzech różnych kobiet. Janek nie wiedział, co to są alimenty. Nie wiedział, że ma dzieci lub kobiety. Nie wiedział, że to jest obowiązek lub odpowiedzialność. Janek po prostu zapomniał o nich.

Sąd skazał Janka na trzy lata więzienia za fałszerstwo i uchylanie się od alimentów. Janek nie wiedział, co to jest więzienie. Nie wiedział, co tam się robi lub jak się tam żyje. Nie wiedział, że to jest kara lub konsekwencja. Janek po prostu poszedł tam.

W więzieniu Janek miał ciężko. Nie umiał się dostosować do zasad i porządku. Nie umiał się dogadać z innymi więźniami i strażnikami. Nie umiał się bronić ani szanować. Janek po prostu robił, co mu kazano.

W więzieniu Janek stracił wszystko. Nie miał żadnej wolności ani prywatności. Nie miał żadnych przyjaciół ani rodzinny. Nie miał żadnych pieniędzy ani rzeczy. Janek po prostu żył z dnia na dzień.

W więzieniu Janek nie był szczęśliwy. Nie miał żadnej nadziei ani radości. Nie miał żadnej motywacji ani ambicji. Nie miał żadnej pasji ani hobby. Janek po prostu czekał na koniec.

I tak Janek stracił milion złotych i wolność przez swoją głupotę.

Po trzech latach Janek wyszedł z więzienia. Nie miał dokąd iść ani co robić. Nie miał żadnego domu ani pracy. Nie miał żadnego wsparcia ani pomocy. Janek po prostu wychodził na ulicę.

Na ulicy Janek znalazł torbę z milionem złotych. Leżała na śmietniku. Janek nie wiedział, co to są pieniądze. Nie wiedział, co można za nie kupić ani jak się nimi posługiwać. Nie wiedział, że ktoś je zgubił lub porzucił. Nie wiedział, że ktoś może ich szukać lub chcieć odebrać. Nie wiedział, że są fałszywe i nielegalne. Janek po prostu zabrał torbę ze sobą.

I tak historia się powtórzyła.