Jasny jedwab miłości.

Jasny jedwab miłości

Pragnąc kochania jak jasny kwiat,

szukasz znaczenia lirycznych barw,

tonąc w tonacji zmysłowych prawd,

gdy cicho myślisz o szumie wód,

morskiej czułości, by ziścił się cud,

ze skrytych pragnień co płyną z serca,

więc szukasz słów wytwornego jedwabiu,

żeby przyrządzić z nich deser wyborny,

naprzeciw Miłości, prawa życia wolności,

przez, którą lekkim wdziękiem marzysz

błękit okrywać, co muska spokojem gładkości

twojej usta, by nie drżały od lęku,

wyrazistego na nagości twarzy,

kryjącej uczucie co nie pragnie zdrady,

do której prowadzi droga,

wzdłuż brzegów nizin cielesności

pędu czasu tajemnicy, gorącej pokusy dzikiej,

która jak czarny lew ryczy,

leżący na atłasie odwagi,

dobra bladego spragniony,

kości szarości czystości

znudzonej trwaniem.

Pisarz prewencyjny i autor wiersza poetyckiego: Mirosław Witold Piotr Butrym.